Historie en ontstaan van de Lame Sonore (zingende zaag)
De Lame Sonore is verwant aan de zingende zaag, maar heeft anders dan een zaag geen tandjes meer. Ook is de toonomvang een stuk groter waardoor het instrument geschikt is om klassiek repertoire op uit te voeren. Het instrument is op dit moment nog steeds in ontwikkeling, waardoor er steeds nieuwe mogelijkheden ontstaan. Deze wil de stichting Lame Sonore verder stimuleren.
Een zagist van grote betekenis voor de Franse “zaagwereld” was Jacques Keller (1900-1988). Keller was niet alleen de ontwerper van de “Lame Sonore” en van een speciaal handvat voor deze zaag, hij schreef ook het tot dusver enige serieuze studieboek voor de zingende zaag: “La Lame Sonore”. Zijn spel trok ook de aandacht van een paar componisten, die enkele (kleine) stukken voor hem schreven. De componist Arthur Honneger werd zo zeer door zijn spel geïnspireerd dat hij in zijn opera Antigone een solo voor de zingende zaag schreef.
In de R.K. kerk werd de Lame Sonore na de 2e Wereldoorlog meermaals in de rol van voorzanger tijdens de mis ingezet.
Over de oorsprong van de zingende zaag doen vele verhalen de ronde. Het zouden houthakkers in Zuid-Amerika, in Scandinavië of in de Appalachen (Verenigde Staten) zijn geweest, die ontdekten dat de zaag een zingende toon kan produceren als je de zaag op een bepaalde manier gebogen houdt. Het ligt voor de hand dat overal waar men een zaag gebruikt dit idee kan zijn ontstaan.
Bronvermelding:
https://nl.wikipedia.org/wiki/Zingende_zaag
